Ιστορική γοητεία & μοντέρνος σχεδιασμός_

Το χωριό Πύργος βρίσκεται σε έναν λόφο σε υψόμετρο 360μ στη Μεσσηνιακή Μάνη, ακριβώς πάνω από τον οικισμό Στούπα. Πήρε το όνομά του από την κατασκευή του πρώτου πύργου από την οικογένεια Μανωλίτσι, που πιθανότατα καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Η ιστορία του χωριού ξεκινά γύρω στο 1565 μ.Χ. Βρίσκεται σε στρατηγική θέση και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ήταν το σημείο συνάντησης των καπεταναίων (κληρικών αγωνιστών) που ζούσαν σε γειτονικά χωριά. Η τοποθεσία του το καθιστά φυσικό παρατηρητήριο, γνωστό και ως «μπαλκόνι της Μάνης». Το χωριό προσφέρει πανοραμική θέα στον Μεσσηνιακό κόλπο, τα παραθαλάσσια και ορεινά χωριά και την κορυφογραμμή του Ταϋγέτου. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι πολλές βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες που φιλοξενούν μοναδικά αριστουργήματα βυζαντινής αγιογραφίας. Το χωριό είναι επίσης γνωστό για τα επιβλητικά πέτρινα σπίτια με τις εσωτερικές αυλές και τα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά στοιχεία της παραδοσιακής εποχής της Μάνης.

Η φυσική ομορφιά του τόπου, η ιστορία, η παράδοσή του, η μαχητικότητα και η γενναιότητα που χαρακτήρισαν τους Έλληνες στις δύσκολες στιγμές του έθνους ανά τους αιώνες, καθιστούν αυτή την περιοχή έναν άκρως συμβολικό τόπο. Ο επισκέπτης θα εκπλαγεί από την ποικιλία του τοπίου. Απόκρημνοι βράχοι, αγριολούλουδα και βότανα, ελαιώνες, σπηλιές, φαράγγια, γραφικές παραλίες, νησιά, όλα σε αρμονία με πέτρινα γεφύρια και κάστρα, λιμάνια, πλακόστρωτα δρομάκια παραδοσιακών οικισμών και διάσπαρτες βυζαντινές εκκλησίες.

Η χερσόνησος της Μάνης στην Πελοπόννησο βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης και είναι μια από τις πιο άγριες, δυσπρόσιτες και ιστορικές περιοχές της Ελλάδας.​ Θεωρείται κάτι περισσότερο από μια απλή γεωγραφική περιοχή – είναι άγρια, μυστηριώδης και αδάμαστη, σχεδόν ένας μυθικός τόπος. Ένας τόπος γεμάτος ήλιο, πέτρες και ελαιώνες, τόπος επανάστασης και πλούσιας ιστορίας.​

Τοποθετημένη σε μια από τις πιο δυσπρόσιτες περιοχές της νότιας Πελοποννήσου, στους πρόποδες του απόκρημνου βουνού του Ταΰγετου, οι Μανιάτες είναι άμεσοι απόγονοι των Δωριέων και των Σπαρτιατών, είχαν τη φήμη φαύλων και αδίστακτων πολεμιστών, γνωστών για την πειρατεία και τις βεντέτες.​ Αντλούσαν φυσικούς πόρους από την ξηρή, βραχώδη, άγονη γη, με επίκεντρο τις ελιές Κορωνέικης ποικιλίας που παράγουν το ποιοτικότερο παρθένο ελαιόλαδο στην Ελλάδα, και βότανα όπως η ρίγανη, το θυμάρι και η μέντα, τα μόνα πράγματα που καλλιεργούνται σε αυτό το πετρώδες και ανελέητο έδαφος.​ Η πειρατεία θεωρήθηκε νόμιμη, η αποζημίωση τους κατά κάποιο τρόπο, για την άγονη γη και την έλλειψη φυσικών πόρων.

Οι Μανιάτες κατάφεραν να αντισταθούν στην τουρκική κατοχή και να διατηρήσουν την αυτοκυριαρχία, εκμεταλλευόμενοι το ορεινό και απρόσιτο φυσικό τοπίο, την ίδια στιγμή που η υπόλοιπη Ελλάδα απορροφήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στην πραγματικότητα, ο μακροχρόνιος αγώνας για την ανεξαρτησία της Ελλάδας ξεκίνησε από την περιοχή της Μάνης, καθώς οι επιδέξιοι και έμπειροι Μανιάτες πολεμιστές σε συνδυασμό με την απομονωμένη τοποθεσία της και το δυσπρόσιτο τοκογλυφικό, την έκαναν το ιδανικό μέρος για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.​ Καθώς η οθωμανική εξουσία παρήκμαζε, τα βουνά της Μάνης έγιναν προπύργιο των κλεφτών, κοινών ληστών που πολέμησαν και κατά των Οθωμανών.​ Ο Μαυρομιχάλης, ο τελευταίος μπέης της Μάνης, ήταν μεταξύ των ηγετών της Ελληνικής Επανάστασης καθώς κήρυξε την επανάσταση στην Αρεόπολη στις 17 Μαρτίου 1821, μία εβδομάδα πριν συμμετάσχει η υπόλοιπη Ελλάδα στην επανάσταση.​ Οι Μανιάτες συνέβαλαν αποφασιστικά στον αγώνα, ,μόλις  όμως κερδήθηκε η ελληνική ανεξαρτησία ήθελαν να διατηρήσουν την τοπική τους αυτονομία. Επί Καποδίστρια αντιστάθηκαν βίαια σε εξωτερικές παρεμβάσεις, στο βαθμό που ο Μαυρομιχάλης σκότωσε τον Καποδίστρια.​ Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας η περιοχή της Μάνης δεν έχασε ποτέ την ελευθερία της, δεν είναι περίεργο που η Μάνη είναι σήμερα συνώνυμη με την Επανάσταση και την Ανεξαρτησία.